​​​​​​​เรื่องเล่าผี&&

[Narada]

เรื่องผี  สั่นประสาท หลอนได้โล่ : เรื่เรื่องผี ที่กำลังจะเล่าดังนี้ เป็นเรื่องราวของผม ที่ยังอยู่ในตอนวัยมัธยม ที่ด้วยความดื้อ แล้วก็ค่อนข้างดื้อรั้น จนกระทั่งทำให้ไปเจอดี เขาให้อย่างจังกับเรื่องราวความหลอนของห้องดนตรีไทย ที่ไม่บางทีอาจ..ลืมเลยทีเดียว 


เรื่องราวมันเริ่มจาก...

สำหรับ เรื่องเล่าผี ของผม..มันเริ่มจากที่ผมยังอยู่ ในช่วงมัธยมอยู่เลย ซึ่งโรงเรียนที่ผมเรียนนั้นค่อนข้างจะที่จะเก่า รวมทั้งมีอายุไม่ต่ำกว่า 100 ปีซึ่งถือว่าเป็นอีกหนึ่งโรงเรียน ที่มีประวัติศาสตร์ที่มาที่ไปอย่างนาน ก็เลยไม่ฉงนใจที่จะมีเรื่องร้อนๆอย่างนี้ เกิดขึ้นแต่ไม่คิดเลยว่า ตำนานเรื่องผีในห้องดนตรีไทยนั้น จะโดนเข้าจังๆกับผมอีกด้วย... 


เครื่องดนตรีไทยทั้งผองของสถานศึกษา ถูกเก็บเอาไว้ภายในห้องดนตรีไทย ซึ่งลักษณะห้องเป็นห้องเล็กๆที่อยู่ข้างเวทีในห้องประชุม โดยในห้องนอกจากเครื่องดนตรีไทยแล้วนั้น ยังมีเศียรคุณครู ประดับประดาอยู่ ที่ฝาผนังคงจะเกือบจะๆ10 เศียรเลยทีเดียว ซึ่งคนไหนกันที่เป็นอาจารย์สายการเรียนรู้ ไหมใช่การแสดงบนเวที จะมีตู้พระธรรมลายรดน้ำ จากยุคใกล้ๆอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีอยู่ ซึ่งใครกันแน่ที่มีเซ้นส์ก็จะทราบได้ทันทีว่า ห้องพวกนี้มีพลังงาน อะไรบางอย่างอยู่แน่ๆ


ซึ่งทุกคนในโรงเรียนต่างรู้กันดี ว่าห้องนี้เป็นห้องที่ออกจะน่าขนลุก มากมายก่ายกอง แต่ดูเหมือนด้วยความดื้อ ในวัยเด็ก ซึ่งในตอนนั้นก็เรียกได้ว่าไม่ค่อยได้คิดอะไร เล่นกีฬา จีบผู้หญิง ไปวันๆก็ทำให้เรื่องราวเหล่านี้ แปลงเป็นเรื่องขำขันที่ถูกเอามาหลอก เพื่อนพ้องหรือมากล่าวเล่าเกินจริง กระทั่งไม่ได้คิดอะไรล้นหลามนักนั่นเอง


แต่ว่าแล้วเย็นวันหนึ่ง ในตอนใกล้สอบโรงเรียนได้จัดแจง ปิดสถานศึกษาไว จึงทำให้การเลิกเรียนไวเลย ทำให้ผมนั้นไปยังห้องประชุมกับเพื่อนฝูงๆเพื่อรอเรียนดนตรีไทย ซึ่งเป็นกิจกรรมเรียนพิเศษ ข้างหลังเลิกเรียน พวกเราได้ทำไปจับประตูห้องแล้ว พบว่าห้องดนตรีไทยนั้น ล็อกอยู่เลย ทำให้ต้องนั่งรอคอยคุณครูที่บันไดข้างเวทีแม้กระนั้นอยู่ๆก็มีเสียงหนึ่งผมลงขึ้นมาใช่แล้ว เป็นเสียงเพลงไทยที่ดังขึ้น ในห้องเสียงระนาดลำขึ้นมาเลย เรื่องเล่าผี

พวกเราอีกทั้ง ห้องต่างมองหน้ากัน แล้วก็ความข้องใจก็เกิดขึ้นอยู่ๆหัวหน้าห้องก็ได้บอกว่าห้องล็อคไม่ใช่หรอหรือ คุณครู อยู่ข้างในห้องกันแน่ จึงทำให้หัวหน้าห้องของเรา ได้เดินเข้าไปดูที่ห้องกับเปลี่ยนเป็นว่าห้องดนตรีไทยนั้น ยังล็อคอยู่

ผมจึงได้นอนเอาหน้า ไปแนบกับพื้นเพื่อมองลอดใต้ทางเข้าไป ซึ่งผลออกมาว่าในห้องไม่มีผู้ใดอยู่เลยแต่เพลงโหมโรงของระนาด ก็เป็นเพลงที่ไม่ได้ถูกบันทึกเทปเอาไว้ รวมทั้งเป็นเพลงที่สัมผัสได้ในทันทีว่าเป็นการเล่นสดด้วย เครื่องดนตรีวงมโหรีทั้งยังชุดนั่นเอง

บวกกับบรรยากาศ ในช่วงเวลาเย็นที่เงียบสงัดของโรงเรียน โดยที่มีกันอยู่ไม่กี่ผู้ที่นั่งอยู่บนเวทีก็ทำให้บรรยากาศนั้น วังเวงและก็เริ่มน่ากลัวขึ้น จึงทำให้นี่เป็นอีกหนึ่งจุดที่สร้างความรู้สึกแปลกๆและก็สร้างอารมณ์มาระอุ ให้กับเพื่อนๆต่างทุกคนเงียบกันหมด แล้วก็ต่างมองหน้ากัน

อยู่ๆเพื่อนฝูงผู้หญิง ในห้องเริ่มมีลักษณะสั่นกลัว และก็ร้องไห้ในทันที และผมมั่นอกมั่นใจได้เลยว่ามันควรมีเรื่องเหนือธรรมชาติเกิดขึ้นอย่างแน่แท้ รวมทั้งรู้สึกแปลกจากเพลงที่โฮม และได้ยินมันไม่ธรรมดาเลยทีเดียวซึ่งผมกล้ายืนยันเลยว่า เพลงที่พวกเราได้ยินนั้น เป็นเพลงสดที่ถูกเล่นเพลงขึ้น และรู้สึกถึงทำนองที่แปลกออกไป โดยที่เราไม่สามารถที่จะอธิบายได้ เรื่องเล่าผี

แม้กระนั้นด้วยความไวคะนองของผม ที่ดูอย่างกับว่ายังคงเฮฮา กับสหายหญิงที่ร้องไห้อยู่และไม่ได้คิดอะไรมากมายนัก และไม่ใช่ผู้ที่กลัวเรื่องอะไรแบบงี้ หรือ โลกงามมากมาย นักผมเลยบอกสหายไปว่าช่างเถอะหรอกพวกอาจารย์ ในเครื่องดนตรีไทยเขามาอยู่ เป็นเพื่อนพวกเรา เพราะหอประชุมนั้น ออกจะที่จะเงียบรวมทั้งเปลี่ยวมากมายนั่นเอง เรื่องเล่าผี

แต่ดูเหมือนว่าบรรยากาศจะไม่ได้ดีขึ้นเลย เพื่อนๆผู้หญิงต่างพากันร้องไห้และสั่นกลัว แล้วก็ผมก็นึกในใจว่า ทำไมพวกมันไม่วิ่งออกไป หรือวิ่งหนีไปแม้กระนั้นด้วยบรรยากาศ ก็อาจจะเข้าใจได้ว่าแขนขาสั่นคงไม่สามารถกล้า วิ่งไปไหนได้นั่นเอง ซึ่งผมเองก็เริ่มรู้สึกขนสันหลัง "ลุกวาป" อย่างบอกไม่ถูกด้วยเหมือนกัน 

แม้กระนั้นต่อไป ราวๆ 10 กว่านาคราวหน้าจากที่พวกเราได้ยินเสียงเพลงอยู่ๆร้อยกรองประตูห้องก็ปลดล็อคขึ้นมา ในทันที ทุกคน ต่างกรีดรวมทั้งด้วยความตกใจ พร้อมทั้งประตูห้องเปิดออกมาทั้งที่ไม่มีคนอยู่ในห้อง ซึ่งผมหันไปมองก็มองไม่เห็นใครกันแน่อยู่ด้วย เช่นกัน ภายหลังที่อยู่ๆประตูก็เปิดขึ้นมาเองทุกคน ในห้องต่างพากันวิ่งออกมา โดยที่มิได้นัดพบต่างโหวกเหวกโวยวาย แล้วก็กรีดร้องกันด้วยความหวาดกลัว

เนื่องจากว่าเป็นวัยแก่นแก้ว และก็ผมเป็นคนเดียวที่มองเข้าไป ในห้องก็มิได้เห็นอะไรแต่อยู่ๆก็มองเห็นเงาแปลกๆวิ่งเข้าไป ในเครื่องดนตรี ซึ่งผมรู้ได้โดยทันทีว่ามันไม่ใช่เรื่องปกติอย่างไม่ต้องสงสัย และก็มันสร้างความขนลุกให้กับผมได้อีกด้วย เรื่องเล่าผี

ภายหลังที่มีเสียงกรีดร้อง รวมทั้งดังทั้งยังสถานศึกษา จนกระทั่งทำให้พวกคุณครูและคุณครูต่างพากันมาดูว่าเกิดอะไรขึ้นแล้วก็เราก็ได้ กระทำการเล่าเรื่องราวทั้งปวงให้ฟัง จนถึงทำให้คุณครูที่สถานที่เรียนนั้น ต่างมองหน้ากันและก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ให้ทุกคนใจเย็นๆประเดี๋ยววันพรุ่ง เราจะทำบุญทำกุศลใหญ่กันดีกว่า...

หลังจากนั้นพวกเราก็มิได้ เคยเข้าไปในห้องดนตรีไทยอีกเลย แม้เรียนดนตรีไทยจริงๆพวกเราจะเอาเครื่องดนตรีมาไว้ที่บนเวที รวมทั้งจะไม่เข้าไปในห้องนั้นอีก แม้ว่าครูจะใช้ให้ไปเอาของทุกคนต่างมองหน้ากัน และไม่ยอมรับคุณครูอย่างฉับพลันหรือรวมไปถึงการขนย้าย หรือ ขนเครื่องดนตรีไทย กลับเข้าห้องก็จำเป็นจะต้องไปกันทีละหลายคนอีกด้วย 

จากนั้นเรื่องราวกลุ่มนี้ ก็เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ ยังคงเล่ากันอยู่รวมทั้งเกิดเรื่องที่บอกเลยว่าไม่อุปทานหมู่อย่างแน่นอน เพราะเพื่อนฝูงกว่า 30 คนในห้องที่นั่งกันอยู่ตรงเวที เพื่อรอคอยเข้าเรียนดนตรีไทยนั้นต่างได้ยินเสียง เป็นที่เดียวกันนั่นเอง รวมทั้งเรื่องนี้ก็เปลี่ยนเป็นเรื่องขนหัวลุกของรุ่นเราเลย ว่าเป็น รุ่น "ผีดนตรีไทย" เรื่องเล่าผี �������เรื่องผี